Druk op play en lees lekker mee
Er komt een dag waarop alles klopt.
Niet omdat de wereld verandert,
maar omdat jij anders kijkt.
Je opent je ogen,
en je ziet het: het licht op de muur,
de dansende stofdeeltjes in de zon,
de stilte die geen leegte is, maar rust.
Je ademt in β en het voelt als thuiskomen.
Want vandaag begint met iets dat niet uit te leggen is,
maar alles goed maakt.
Een glimlach zonder reden,
een gevoel dat zegt: βHet komt goed.β
En dat gevoel groeit met elke stap die je zet.
Alsof de grond je draagt,
alsof het leven zegt: βIk loop met je mee.β
De lucht is blauw, maar niet zomaar blauw β
het is het soort blauw dat hoop ademt,
dat je ogen laat glinsteren zonder dat je het merkt.
Op straat zie je mensen die je nooit eerder zag,
en toch lijken ze allemaal familie.
Er wordt gelachen, echt gelachen,
alsof iedereen vandaag een geheimpje deelt:
het geheimpje dat geluk altijd dichterbij is dan we denken.
Een kind zwaait naar je, zomaar, zonder reden,
en jouw hart zwaait terug.
Een hond loopt los maar blijft trouw aan zijn pad,
zoals jij trouw blijft aan dat wat je liefhebt.
Je voelt ineens weer hoe bijzonder het is om te bestaan.
Hoe magisch het is dat jij leeft,
op deze aarde, met deze adem,
en met al die verhalen die in je wonen.
Je denkt aan mensen die je hebt gekend,
aan geliefden, aan vrienden, aan verloren momenten,
en in plaats van pijn voel je dankbaarheid.
Want alles heeft je hiergebracht,
naar dit moment waarin je voelt: "Ik ben er nog. En ik leef."
En leven is niet overleven.
Leven is lachen, huilen, groeien,
geven, falen, proberen, opnieuw beginnen,
en altijd, altijd blijven geloven
in het licht aan het eind van elke tunnel.
Vandaag besef je dat liefde geen groot gebaar hoeft te zijn.
Het zit in een hand op je schouder,
in een kop thee die voor je klaarstaat,
in een βhoe gaat het met jeβ dat echt gemeend is.
Je voelt je verbonden met alles.
Met de bomen die ademen,
met de vogels die geen haast hebben,
met de wind die je haren meeneemt
en zachtjes door je ziel waait.
Je beseft dat geluk niet later komt,
dat het niet wacht op een betere baan, een ander huis, een perfect lijf,
maar dat het hier is, nu, in dit moment,
vol rimpels, kruimels en onverwachte schoonheid.
Je glimlacht naar jezelf in een spiegel,
en in plaats van kritiek zie je liefde.
Je ziet ogen die hebben gehuild,
een hart dat heeft gehouden,
een lichaam dat altijd is blijven gaan.
Je zegt zacht: βDank je.β
En dat dank je wel wordt gehoord,
door het leven zelf.
Want vandaag leeft het leven met jou mee.
De wereld is mooier dan gisteren,
niet omdat zij is veranderd,
maar omdat jij weer weet hoe je moet kijken.
Je loopt verder, lichter dan ooit,
en waar je ook komt, laat je iets achter:
een glimlach, een warm woord, een beetje hoop.
En wanneer de avond valt,
en de zon haar laatste kus op de horizon drukt,
voel je: dit was een dag die blijft.
Een dag die in je hart woont,
voor altijd.
Want het leven, lieve jij, is niet alleen goed β
het is schitterend.
En vandaag heb je dat gezien.
Echt gezien.